Ne Alaka Şimdi :)

2003 Temmuz'unun bişey günü. Hatırlayamıyorum tam olarak.
Ofisin içinde tüm şımarıklığımla dolanıyorum başımda kebim, üstüme geçirdiğim mezuniyet cübbem ile.
Ay ay benden keyiflisi yok mest oluyorum... Tüm ilgi üzerimde ya :) ha ha ...
Ofisteki herkesle öpüştükten sonra hoooop Park Orman yani 3. kampüse uçuyorum.
Buarada ofis ofis diyorum çünkü daha kep atmadan çalışmaya başlamışım. Yani "Burcu Ofiste".
Ayağımda simli terlikler, sol göğsüm üstünde bir "Go Girl" yazan iğne, arkadaşlarımla öğrenciliğin resmi anlamdaki son dakikalarını yaşıyoruz.
Evet sıra diploma düzeninde...
Ta taaaaa!!!Bölümümün ve soyadımın başharfleri itibariyle neredeyse sonuncu sıralarda alıcam sanırım diplomayı.
Eyvah! Ne fön kalır ne de sabır :)
Ha ha :) Son dakikada süper haber ve double major lar hooop törende en öne :) 3. sıra benimdir artık.
Velilerin yarı sulu gözlerle alkışlamaları, duygulu ve coşkulu bir müzik, annemlere el sallama çabam vs. merdivenler bitiyor böylece.
Konuşmalar biraz daha uzarsa en arkada kokteyl alanına yakın sırada olanların hepsi sarhoş çıkacak sahneye!
Sahne kenarındayım artık! Vay be :) Seviyorum insanların gözünün üstümde olmasını.
İsmim söyleniyor, mütevelli heyetinin nadide başkanına doğru yürüyorum ve önce sevgiyle sarılıyoruz sonra da en kocamanından fotoğrafçılara gülüyoruz.
Sahneden inerken çok az heyecanlanır gibi oluyorum. Ne de olsa amatör bir artist ruha sahibim henüz...
Sonra yerime geçerken sınıfın çığlıklarını duyuyorum... Amaaaaann ne keyifli bişiy bu mezun olma işi yahu :)
Tören bitiyor. Keplerimizi atıyoruz, hocalarla ve aileyle duygusal anlar vs.
Kokteyl kısmında bir ara sevgili kardeşim Burak ortalardan kayboluyor bir süre!
Geri geldiğinde hafif aksak! Hımmm bu işte bir durum var! Neyse fazla üstüne düşmemeli, tak kardeşi koluna, ver eline kamerayı çek bakalım son posta cümle alemi.
Gece bitiyor, ben balkabağına dönüyorum tabi!
Buarada Burak akıllısında ortadan kaybolduğu sırada içtiği içkilerin etkisi sağa ve solla yaptığı akrobatik hareketlerle iyice gösteriyor kendini!
Ha ha :) Babam arabada söyleniyor Burak'a, e haklı adam korkmuş biraz! Bizimkisinde tık yok!
Annem ne olur olmaz deyip bir poşet tutuşturuyor Burak'ın eline. Ve olmaması ümid edilen oluyor ve Burak kusuyor!
Bomba burada patlıyor esas! Çünkü poşet delik çıkıyor ve Burak'ın icraatı babamın yeni arabasıyla buluşuyor!
Oh al sana evlere şenlik bir durum :)

Diplomaları uzunca bir süre banyoda asılı tutuyorum. Tam lokasyon vermeyeceğim annem kızıyor hala :) Neyse artık düzgünce bir dolapta duruyorlar.
Bir süre sonra bu fotoları keşfediyorum, o gece video kamera ile çekilen. Burak'ın o gece yanımda yürüyen ve saçı bana oldukça benzeyen sınıf arkadaşımı da ben diye çekmeye çalıştığını fark ediyorum!!!
Resimlerde okulun dersleri en yüksek rating alan(neden acaba !!!!) hocasıyla tesadüfen aynı karede olmam ayrı bir konu tabi :)

Nostalji oldu iyi de oldu bana. İşte kardeş faydalarını görmeye başladım galiba.
Onun laptop undan çıktı bu resimler :)
Her geçen sene çok daha az uğradığım okulla ve öğrencilikle ilgili şeylerle biraz daha fazla haşır neşir olsam fena olmazmış sanki :)