Unutmadan...

Unutsam ne olurdu emin değilim hatta daha net bir ifade "bilmiyorum" ama...

Binlerce "eşik meselesi" aslında tüm hissettiklerimiz; korku, acı, sevme, üzüntü, sevinç, aşk bile...

Birsürü kıyas, akılda kalan son eşiğe ismini veren "derece, anı, imaj, kişi, his, mekan...." üzerinden değerlendirmeler...

"Elime dikiş makinasının iğnesi girdiğinde canım daha çok yanmıştı" ya da "yürüyen merdivenlerde yükseldikçe görüş alanıma giren o görüntüyü algıladığım andan daha az korktum şimdi" ya da "gitmeden öncekinden daha az ya da daha çok bişey bişey", "yedikten sonra yemeden öncekinden daha bişey bişey"...

Korkunç derecede anlamsız belki bunları okumak ama yazmak inanılmaz eğlenceli... Neyse, bu da (resim diyip geçiştirmek istemiyorum) aklımdaki bir eşiğe takıldı, şöyle bir yokladı, durdum bekledim bakalım o eşiğe ait aklımdaki ayrıntıyı aşabilecek mi dedim ama "olmadı" biraz daha açıklıkla "Leon" ve her daim yanında taşıdığı saksıdaki çiçeği hala yerinde duruyor...